Translate

21.02.2022

 FROM 1820 TO 2020 WHY IS BEING CONTINUED AND HOW? 

A girl was born on February 15, 1820. They named her SUSAN. It is said that SUSAN BROWNELL ANTHONY learned reading at the age of 3. She lived her life with a heart full of fight for human rights and freedoms until 13 March 1906, which is all her life. She starts her first social struggle in a war against the use of alcohol. She was also one of the first pioneers of the women's suffrage movement in the USA. Between 1892-1900, she was the president of the National Woman Suffrage Association, and helped pave the way for the Nineteenth Amendment (1920) to the Constitution, giving women the right to vote.

With the protests she initiated in 1852 she took all kinds of responsibilities such as publishing magazines, writing, talking, explaining to provide women with equal pay rights, revolutionize their clothing, suffrage rights and fighting against slavery. She simply couldn’t stay silent and did not.

Anthony took a group of women to the polls in Rochester in 1872. She was arrested two weeks later and while awaiting trial she gave a series of lectures that attracted great attention. She tried to vote in the city elections again in March 1873. She was later tried and convicted of breaking election laws; but did not pay the fine. From that date on, Anthony worked to change the federal constitution to give women the right to vote, through conferences she gave throughout the country and the women's associations she chaired. Together with her close friends Stanton and Matilda Joslyn Gage, she edited and published The History of Woman Suffrage (1881-1902;  Vol4., The History of the Right to Vote for Women). She founded the International Women's Council in 1888 and the International Women's Voting Rights Union in 1904. In the meetings held in London (1899) and Berlin (1904), she was praised by women from all over the world for her pioneering contributions to women's rights. After 86 years of struggle, she left this world in 1906.

114 years after this amazing  life, DonaltTrump, the 45th President of the United States, announced on 19.08.2020 that he pardoned Susan B. Anthony, who fought for the right to vote for women in the 19th century and was punished for being caught voting. Excuse me?! It is very difficult to understand what the forgiveness is about. While an apology should be owed to Susan B. Antony and all of the women whose rights have been abused and disregarded, it is a very “important” issue a pardon to a woman who’s given this struggle.

When we look at the approach to the WOMEN problem on a global scale (My heart hurts even while writing this. Is there even a concept called the MALE PROBLEM?) we encounter this kind of data. 

On a local scale, the debate on whether the Istanbul Convention should be implemented or not continues since my article from last month.

On the other hand, femicide continues non-stop. It has been announced by the “We Will Stop Femicide” Platform that 36 women were killed in July 2020. In the face of these catastrophic events, the authorities share their usual, almost traditional, stereotypical condemnation messages.

We need to examine the nuclear family relations as well as the ways the political authorities dealt with the issue of Women's Victimization which the bleeding wound of our society, while some people we share the planet with, travel to space, find traces life on other planets, deal with nanotechnology etc..

We have to face it! It is very nearly impossible to find a solution to the problem of "women's victimization" by ignoring the inequality in women's relations with other women in the life cycle of a human child. It starts in the nuclear family.

Mothers, Daughters, sisters,  grandmothers and all kind of female in laws in the family..

How-what are the attitudes, practices, stances, relationship styles of women in the nuclear family towards women's victimization within the family?

Can the mother protect her daughter-in-law’s rights with the same sincerity as protecting her daughter's rights?

While a woman is looking out for the rights of her mother and grandmother; Can she respect the rights of her mother-in-law with the same level of sincerity?

Is the sister in law (say maybe husband’s sister) defending her rights only as a bride in a famiy or does she look out for the wife of her brother in the same way too?

Of course, valuable exceptions do not break the rule, but we often witness that these equal rights are not unconditionally provided to all women by women and there is often an excuse presented for this situation.

In such an unfair family environment, the impact it will have on children who grow up witnessing a conditional relationship is not taken into account at all. How can it be expected from the children growing up in these environments,to approach the WOMEN issue unconditionally as the future husband/boyfriend/father candidates?

Of course, there are men with the ability and mental faculties to overcome possible negative situations in the family environment using their own judgment. But the proportion of these valuable men cannot eliminate the global problem experienced in the 21st century.

The issue in question unfortunately flares up and destroys lives everywhere, in the villages-cities, metropolitan-rural areas, educated-uneducated, famous-ordinary.

First of all, if we women can question ourselves as women, and of course, if we demand our expectations and legal rights from political authorities and men, we can eliminate this problem from the shame of the present century.

How is the attitude of women in the nuclear family towards other women in practice? The upbringing of girls, unfortunately, often in need of the protection of someone like their mothers or other women in the family who can be a negative example, inadequate, insecure, incompetent against all difficult conditions of life; To marry for the sake of being married, to marry for economic prosperity, for fame, to marry a man she does not respect, to accept to live and to maintain a problematic relationship despite brute force, not being able to give up economic / social living standards ... etc.

Unfortunately, the next generation raised by mothers and women with this line of consciousness is also brought up as boys and girls who do not respect human beings or even themselves and mingle with society.

Have you ever thought that some mothers tend to share their daughters' whole lives, WHY?

Even if their daughters are single or married, some mothers are too inconsiderate and try to be a partner in their daughters lives, controlling their daughters' lives, and giving them unsolicited “advice”. Could these mothers, who are generally insecure, see their daughters as a safe haven for their personal life, almost life insurance? The fact that some of their material and spiritual needs are met by another woman, and whether they are actually aware of it or not, girls who are "exploited" sacrificed by their own family! Pity!

Someone has to say "the king is naked"!

The problem is so deep that it cannot be eliminated only by the reality of "male dominated society". The mothers and the women in the house shape the boys and girls first. After this awareness, it is necessary to confront the traditional female identity in the society, as well as the expectations of the society and also the relationship between women and women in business life. If the woman does not respect the woman, can the same woman expect respect from the man?

I congratulate all precious Mothers, Fathers, Women and Men who lead a respectable life that can be exemplary.

I wish you all lives that are not exploited and destroyed by any gender, based on fairness, worthiness, principle, art, true and sincere love, companionship of life, friendship. I hope this situation is resolved as soon as possible without creating "boy-hating girls".

SUSAN B. ANTONY, I am forever grateful for your struggle for Women's Rights. 200 years later, I celebrate you with the sorrow of the unsolved problem and the destruction of the lives of tens of women every day. May your soul be blessed. 1820-2020 

FAZİLET KENDİRCİ  

20 08 2020  İstanbul / Türkiye   

Translation: Helin Karaca 


 …1820 DEN 2020 YE KADIN KIYIMLARI SÜRDÜRÜLÜYOR. NEDEN? NİÇİN? NASIL? 

15 Şubat 1820 de bir kız çocuğu dünyaya geldi, adını SUSAN koydular, SUSAN BROWNELL ANTHONY 3 yaşında okuma öğrendiği söylenir, 13 Mart 1906 ya kadar yani tüm yaşamı boyunca  insan hakları ve özgürlükleri için mücadele edebilecek yüreğe sahip olarak yaşar, ilk toplumsal mücadelesini içkiyle savaş yanlısı olarak başlatır, ABD'de kadınlara oy hakkı tanınması için verilen mücadelenin de ilk öncülerinden olur. 1892-1900 arasında Amerika Kadınlara Oy Hakkı Ulusal Derneği'nin başkanlığını yürütür, kadınlara oy hakkı tanıyan, Anayasanın 19. Ek Maddesi'ni (1920) sağlayan ortamın hazırlanmasına katkıda bulunur. 

1852 de başlattığı eylemleri ile kadınların giyimi, eşit ücret hakları, seçme/oy hakkı, kölelikle mücadele için karşısına çıkan her türlü güçlüğe karşı gelerek bu uğurda sorumluluklar üstlenir, dergi çıkarır, yazar, konuşur, anlatır, susmaz!  Seyretmez! Sessiz kal-a-maz!..

Anthony, 1872'de bir grup kadını Rochester'da sandık başına götürdü. İki hafta sonra tutuklandı ve yargılanmayı beklerken büyük ilgi gören dizi konferanslar verdi. Mart 1873'te yeniden kent seçimlerinde oy kullanmayı denedi. Daha sonra yargılandı ve seçim yasalarını çiğneme suçundan hüküm giydi; ama verilen para cezasını ödemedi. Anthony  bu tarihten sonra, ülkenin her yerinde verdiği konferanslar ve başkanı olduğu kadın dernekleri aracılığıyla, federal anayasanın, kadınlara oy hakkı tanıyacak biçimde değiştirilmesi için çalıştı.Yakın arkadaşları Stanton ve Matilda Joslyn Gage ile birlikte, The History of Woman Suffrage (1881-1902; 4 cilt, Kadınlara Oy Hakkının Tarihi) adlı kitabı derleyerek yayımladı. 1888'de Uluslararası Kadınlar Konseyi'ni, 1904'te ise Uluslararası Kadınlara Oy Hakkı Birliği'ni kurdu. Londra (1899) ve Berlin'de (1904) yapılan toplantılarda, kadın hakları konusundaki öncü katkıları dolayısıyla tüm dünya kadınlarının övgüsünü topladı. 86 yıl mücadele etti, 1906 da bu dünyadan ayrıldı. 

Bu muazzam yaşamdan, 114 Yıl sonra ABD 45. Başkanı Donalt Trump  19. Yy da kadınlara oy kullanma hakkı verilmesi için mücadele eden ve oy kullanırken yakalandığı için ceza verilen Susan B. Anthony’i affettiğini 19.08.2020’de açıkladı. Pardon! Affedilen meselenin ne olduğunu anlamak çok zor. Susan B. Antony ve hakları gasp edilen, yok sayılan yüzyılların tüm kadınlarına özür borçlu olunması gerekirken bu mücadeleyi verebilen kadını affedebilmek oldukça “önemli” bir mesele. 

Dünya ölçeğinde KADIN sorunu yaklaşımına (Yazarken yüreğim  sızlıyor; ERKEK SORUNU diye bir kavram var mı?) baktığımızda bu verilerle karşılaşırken, yerel ölçekte ise bir önceki ay kaleme aldığım yazımdan sonra İstanbul Sözleşmesi meselesi olmalı mı?/olmamalı mı? Tartışması sürüyor ve diğer tarafta  kadın kıyımları neredeyse hiç hız kesmeden devam ediyor, Kadın Cinayetlerini Durduracağız Platformu tarafından Temmuz 2020’de 36 kadının öldürüldüğü açıklandı. Otoriteler feci olaylar karşısında  alışılagelmiş adeta gelenekselleşen klişe kınama mesajlarını paylaşıyorlar. 

Oysa aynı gezegende yaşadığımız bazı İnsanlar  uzaya yolculuk, diğer gezegenlerde yaşam izleri, nano teknoloji… vs. ile ilgilenirken dünya toplumunun hala kanayan yarası, yazarken bile hicap duyduğum Kadın Mağduriyetleri meselesinin  ortadan kalkabilmesi için siyasi  otoritelerce ele alınış biçimlerinin, yasaların yanı sıra çekirdek aile ilişkilerini irdelemeye de ihtiyacımız var. 

Çekirdek Ailede başlayan insan evladının yaşam yolculuğunda kadınların kadınlarla olan ilişkilerindeki hakkaniyetsizliği görmezden gelerek “kadın mağduriyetleri” sorununa çözüm bulmak çok zor ve hatta neredeyse imkansız, yüzleşmek zorundayız!

Şöyle ki; Anne ve Kayınvalide/ Hala ve Teyze/ Kız ve Gelin/ Gelin ve Görümce/ Elti ve Elti/ Anneanne ve Babaanne/Abla ve Kız Kardeş… Çekirdek ailedeki bu sıfatı taşıyan kadınların aile içi kadın mağduriyetleri karşısındaki tutumları, pratikleri, duruşları, ilişki biçimleri  nasıldır-nedir? 

Anne kızının haklarını gözetirken,  gelininin haklarını aynı samimiyetle gözetebiliyor mu? 

Kadın Annesinin, Anneannenin haklarını gözetirken; Kayınvalidenin, Babaannenin haklarını aynı samimiyetle gözetebiliyor, saygı duyabiliyor mu? 

Görümce sadece kendisi için mi hakları savunuyor? Yoksa “evin gelini” için de aynı insani hakları talep edebiliyor mu?  

Evde halaya tanınan hakkaniyet teyzeye de ya da tam tersi, teyzeye tanınan, halaya da tanınıyor mu? 

Elti kendisi için talep ettiklerini, eltisi-diğer gelin için de talep edebiliyor mu? 

Değerli İstisnalar elbette kaideyi bozmaz; ancak  büyük çoğunlukta bu eşit hakların kadınlar tarafından tüm kadınlara amasız/fakatsız sağlanmadığını ve her olasılıkta da mutlaka kendince bir gerekçe bulunduğuna üzülerek şahit oluyoruz. Böylesine hakkaniyetsiz aile ortamında, amalı -fakatlı ilişki haline tanık olarak büyüyen çocuklarda bırakacağı etki sanırım hiç dikkate alınmıyor. Bu ortamlarda büyüyen çocuk-lar-dan /geleceğin ERKEK/ EŞ-SEVGİLİ-KOCA adaylarından KADIN meselesine karşı amasız yaklaşması nasıl beklenebilir? Çocukluğunda aynı evde anneanneye başka, babaanneye daha başka, geline başka, kıza daha başka, teyzeye başka, halaya daha başka tutumlara tanık olarak büyümüş bir erkekten sağlıklı bir KADIN&ERKEK ilişkisi beklenebilir mi? Çocuk hangi görgü, pratik ve argümanlarla tüm KADINLARA SAYGI gösterecek? 

Elbette kendi muhakeme gücü ile aile ortamındaki olası negatif durumları bertaraf edebilme yetisine ve akli melekelerine sahip erkekler var fakat dünyanın 21. Yy da yaşanan evrensel utanç sorununu bu değerli erkeklerin oranı ortadan kaldıramıyor. 

Söz konusu mesele eğitimli, eğitimsiz, ünlü, ünsüz, köyde, kentte, metropollerde, kırsal kesimde her yerde maalesef palazlanıyor ve hayatları yok ediyor. Önce biz kadınlar kadın olarak kendimizi sorgulayabilirsek ve elbette hiç kuşkusuz siyasi otoritelerden, erkeklerden beklentilerimizi, yasal  haklarımızı talep ederek bu sorunu içinde bulunduğumuz yüzyılın utanç meselesi olmaktan çıkarabiliriz.

Çekirdek ailedeki kadınların kadınlara karşı tutunduğu tavır, pratikte nasıl?  Kız çocuklarının maalesef genellikle anneleri ve/veya ailedeki diğer olumsuz örnek teşkil edebilecek kadınlar gibi birilerinin korumasına muhtaç, hayatın tüm zor koşullarına karşı kendine yetersiz, özgüvensiz, dirayetsiz, donanımsız yetiştirilmesi;  evlenmiş olmak için evlenmek, ekonomik refah seviyesi için, şöhret için evlenmek, saygı duymadığı bir adamla evliliği, yaşamayı kabul etmek ve kaba kuvvete rağmen sorunlu ilişkiyi şu veya bu nedenle sürdürmek, ekonomik/sosyal yaşam standartlarından vazgeçememek… vb. 

Maalesef daha vahimi bu çizgideki bilince sahip kadınların, annelerin yetiştirdikleri sonraki nesil de insana, kendine dahi saygı duymayan kız ve erkek çocuklar olarak  yetiştirilip topluma karışıyorlar. 

Hiç düşündünüz mü bazı anneler kızlarının tüm yaşamlarına ortak olma eğilimi gösterirler, NEDEN? 

Kız çocukları bekar veya evli de olsa onların hayatına ortak olma, kızlarının hayatını kontrol edebilme, ona “akıl verme” gafletinde bulunurlar,  (Bilinçli, değerli ve güçlü anneleri tenzih ederim.) Genellikle özgüvensiz bu anneler özellikle kız çocuklarını kendi kişisel yaşamı için güvenli liman, adeta yaşam sigortası  gibi görüyor olabilir mi? Maddi, manevi bazı ihtiyaçlarının bir başka kadın tarafından karşılanması ve aslında farkında olunsun ya da olunmasın önce kendi ailesi tarafından feda edilen, “sömürülen” kız çocukları! Yazık! 

Birilerinin “kral çıplak” demesi gerekiyor!

Sorun sadece “erkek egemen toplum” gerçeği ile bertaraf edilemeyecek derinlikte, erkekleri de kızları da önce anneler ve evdeki kadınlar şekillendiriyorlar bu farkındalıktan sonra toplumun gelenekselleşmiş kadın kimliği üzerine beklentilerinin yanı sıra  iş yaşamında kadının kadınla ilişkisi ile de yüzleşmek lazım. Kadın kadına saygı duymuyorsa, aynı kadın erkekten saygıyı bekleyebilir mi? 

Emsal olabilecek nitelikte saygın yaşam süren değerli tüm Anneleri, Babaları, Kadınları, Erkekleri kutluyorum. 

Herhangi bir cins tarafından sömürülmeyen, yok edilmeyen, hakkaniyetli, değerli, ilkeli, sanatlı, gerçek ve samimi sevgiyi, aşkı, yaşam yoldaşlığını, paydaşlığını, arkadaşlığını, dostluğunu temel alan  yaşamlar dilerim. Umarım bu durum “erkek düşmanı kızlar” yaratmadan  bir an önce çözüme ulaştırılsın. 

SUSAN B. ANTONY Kadın Hakları için vermiş olduğunuz mücadeleniz için müteşekkirim, sizi maalesef 200 yıl sonra sorunun  çözülememiş olmasının, her gün onlarca kadının yaşamlarının yok edilmesinin  üzüntüsüyle,  saygıyla  anıyorum. Ruhunuz Şad olsun.  1820-2020 

Fazilet Kendirci  20.08.2020  

Kaynak: Vikipedia 

18.02.2022

 DEĞERLİ  SANAT İLGİLİLERİ (SEVERLER tanımı bana eksik geliyor.)  

Uzun zamandır blogger sayfamı zaman sorunu nedeniyle kullanamadım, gerçekleştirdiğim etkinlikler, resimler; projelerimi, yazılarımı buradan paylaşamadım. Zaman yaratmaya çalışarak tekrar sayfamı  güncelleştirmeye çalışacağım.

SANATIN olağanüstü gücüne inanarak sürdürdüğüm sanatsal eylemlerimi, çalışmalarımı, yazılarımı... kamuoyu ile paylaşamadıkça onlara karşı olan sorumluluğumu yerine getiremediğim düşüncesine kapılırım. 

Doğru ya o mücadeleyi neden verir ki sanatçı; neden üretir, neden, yazar, neden çizer? neden toplumsal sorunlara karşı sessiz kalamaz? neden kendinin dahil olmadığı sorunlara karşı daima sorumluluk hisseder, sadece yerel değil evrensel sorunlara karşı da bir şeyler yapabileceğine neden daima güvenir? Neden hissettiklerinin ardından gider? ve karşılaşılan sonuçlarla yüz yüze gelindiğinde neden ne kadar haklıymışım sezgilerimin aklına güvenmekle  diye düşünür.

Sanatçı sezgisi, sanatçı öngörüsü ile cesurca ve hiç bir güce karşı boyun eğmeden sürdürdüğü yaşamın samimiyetinin sonuçlarıdır bu uzun yolculuk, yalnız da kalsanız inandığınız bu yolculuğu ilkeli bir şekilde sürdürürsünüz. 

Sanatın samimi gücünün farkındalığıyla...

Sevgi ve saygılarımla... 

Fazilet Kendirci 

18 02 2022